คุณปู่เล่าถึงปลาลึกลับ...

คุณปู่เล่าว่า เมื่อนานมาแล้ว สมัยที่ปู่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ วิ่งเล่นอยู่ริมบึงน้ำใหญ่ใกล้หมู่บ้านของเรา บึงนี้เป็นเหมือนแหล่งอาหารและชีวิตของชาวบ้าน มีปลามากมายหลายชนิด ทั้งปลาตะเพียน ปลาช่อน ปลาหมอ ปลาไหล และอีกมากมายที่ปู่จำชื่อไม่ได้แล้ว ปลาพวกนี้ต่างก็อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ไม่มีใครรังแกใคร บึงน้ำแห่งนี้เป็นเหมือนสวรรค์ของเด็กๆ อย่างปู่ เพราะเราชอบมาเล่นน้ำ ตกปลา และสนุกสนานกันที่นี่เสมอ

แต่แล้ววันหนึ่ง ความสงบสุขของบึงน้ำก็ถูกทำลายลง เมื่อมีปลาตัวใหญ่สีดำทะมึนตัวหนึ่งว่ายน้ำเข้ามา ปลาตัวนี้มีคางดำปี๋น่าเกรงขาม มันไม่เหมือนปลาอื่นๆ ที่เคยเห็นมาก่อน ปลาตัวนี้ว่ายเข้ามาแล้วก็ไล่ต้อนปลาอื่นๆ แย่งอาหาร ก่อกวนไปทั่ว จนปลาอื่นๆ ต้องหนีกระเจิงไปคนละทิศละทาง บึงน้ำที่เคยสงบสุขก็กลายเป็นสถานที่น่ากลัวขึ้นมาทันที

 บึงน้ำแห่งนี้เป็นบ้านของปลาหลากหลายชนิด มีทั้งปลาตัวเล็กๆ อย่างปลาซิว ปลาสร้อย ที่ว่ายเวียนหากินเป็นฝูง ไปจนถึงปลาตัวใหญ่ๆ อย่างปลาช่อน ปลาบึก ที่แหวกว่ายอย่างสง่างาม นอกจากขนาดที่แตกต่างกันแล้ว สีสันของปลาก็หลากหลายไม่แพ้กัน มีทั้งปลาที่มีสีสันสดใสสวยงาม อย่างปลากัด ปลาหางนกยูง และปลาที่มีสีทึมเรียบง่าย อย่างปลาไหล ปลาเนื้ออ่อน แต่ถึงแม้จะมีความแตกต่างกันมากมาย ปลาทุกตัวก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข ต่างก็หากินและใช้ชีวิตไปตามวิถีของตนเอง บ้างก็หากินตามผิวน้ำ บ้างก็หากินตามพื้นใต้น้ำ บ้างก็หากินตามกอหญ้าริมตลิ่ง 

 อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่ทุกอย่างกำลังดำเนินไปอย่างสงบสุข ก็มีปลาตัวหนึ่งที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน ว่ายหลงเข้ามาในบึงแห่งนี้ มันเป็นปลาที่มีรูปร่างใหญ่โตกว่าปลาอื่นๆ ในบึง ลำตัวของมันมีสีดำทะมึนเหมือนกับเงาแห่งความมืดที่คืบคลานเข้ามาเยือน แววตาของมันแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยความก้าวร้าว ปลาตัวนี้ไม่เพียงแต่มีรูปร่างหน้าตาที่แตกต่างจากปลาอื่นๆ ในบึงเท่านั้น แต่นิสัยของมันก็ยังดุร้ายและก้าวร้าวต่างจากปลาอื่นๆ อย่างสิ้นเชิง ที่สำคัญมันยังมีลำใส้ยาวกว่า 25 เมตร ที่คอยกวาดกินทุกอย่างที่ขวางหน้า และที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือมันอมลูกปลาตัวเล็กๆ ไว้ในปาก พวกมันดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่ในปากของปลาตัวนั้น สร้างความตื่นตระหนกให้กับปลาอื่นๆ เป็นอย่างมาก 

 ปลาหมอคางดำไม่ได้เพียงแค่เข้ามาอยู่ในบึงเฉยๆ แต่มันเริ่มแสดงความก้าวร้าวออกมาทันที มันไล่ต้อนปลาอื่นๆ อย่างไม่ปราณี ไม่ว่าจะเป็นปลาตัวเล็กหรือตัวใหญ่ มันก็ไม่สนใจ มันแย่งอาหารของปลาอื่นๆ อย่างหน้าไม่อาย บางครั้งก็ไล่กัดปลาอื่นๆ จนบาดเจ็บ เพียงเพื่อความสนุกสนานของตัวเอง พฤติกรรมอันแสนดุร้ายของมันทำให้ปลาอื่นๆ ในบึงต่างหวาดกลัวและไม่มีความสุขอีกต่อไป บรรยากาศที่เคยสงบสุขของบึงน้ำก็หายไป เหลือเพียงความหวาดผวาและความตึงเครียด 

 ในบรรดาปลาทั้งหมดในบึง มีปลาตะเพียนน้อยตัวหนึ่งที่เป็นที่รักของทุกๆ ตัว ด้วยนิสัยที่เป็นมิตรและชอบช่วยเหลือผู้อื่น เจ้าปลาตะเพียนน้อยตัวนี้ทนเห็นเพื่อนๆ ต้องอยู่อย่างหวาดผวาต่อไปไม่ไหว มันจึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี ว่ายเข้าไปหาปลาหมอคางดำด้วยหัวใจที่เต้นระทึก แม้จะกลัวปลาหมอคางดำตัวโตที่น่าเกรงขาม แต่ด้วยความรักและความห่วงใยเพื่อนๆ มันจึงรวบรวมความกล้าเอ่ยปากถามปลาหมอคางดำด้วยน้ำเสียงที่สุภาพแต่หนักแน่นว่า "ท่านปลาหมอคางดำ ท่านมาจากที่อื่นใช่ไหมครับ? ที่นี่พวกเราอยู่กันอย่างสงบสุข ท่านจะมาสร้างความเดือดร้อนให้พวกเราไม่ได้นะครับ" 

ป..

ปลาหมอคางดำหัวเราะเยาะ "ข้าจะทำอะไรก็ได้ตามใจข้า บึงนี้ก็เป็นของข้าเช่นกัน!"

เจ้าปลาตะเพียนน้อยไม่ย่อท้อ พยายามอธิบายให้ปลาหมอคางดำเข้าใจถึงความสำคัญของการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข แต่ปลาหมอคางดำไม่ฟัง

ปลาอื่นๆ ในบึงเห็นดังนั้นจึงรวมตัวกัน พวกมันว่ายวนรอบปลาหมอคางดำพร้อมกับส่งเสียงร้องขับไล่ ปลาหมอคางดำตกใจและสับสน ไม่คิดว่าปลาตัวเล็กๆ จะกล้าต่อต้านตนเอง

ในที่สุด ปลาหมอคางดำก็ยอมแพ้ มันรู้ตัวว่าไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป จึงว่ายน้ำหนีออกจากบึงไป

ปลาอื่นๆ ในบึงต่างดีใจที่ภัยร้ายผ่านพ้นไป พวกมันกลับมาอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง